Wat is dat, een perfect weekend?
Bijvoorbeeld een weekend in de herfst in Etretat, samen met iemand van wie je houdt: een mooie badplaats, de zee, de krijtrotsen, het kleine dorpje, een blauwe hemel....Precies, wat wil je nog meer?
In Etretat kan je zelfs nog meer vragen: een zonsondergang in zee om het weekend in alle schoonheid af te sluiten! De krijtrotsen stroomopwaarts, waar de naald met de grote boog zich bevindt, is één van de mooiste punten van de hele wereld om de ondergaande zon te zien.
De mooie uitzichtpunten moeten je, mijns inziens, gegund zijn. Jazeker, we zouden de auto kunnen nemen om naa rboven op de heuvel te rijden die 80 meter boven de zee uitsteekt. Maar als je geen haast hebt, kan je beter de 'Rue Gerbeau' nemen en langzaam naar boven klimmen: na een kleine wandeling is dit spektakel echt het mooiste wat er is!
- We hadden toch ook met de auto kunnen gaan, niet ? zucht Clara, die niet bepaald mijn filosofie deelt dat uitzichtpunten je gegund moeten zijn.
- Het is niet heel ver meer, en bovendien, met al deze mooie huizen is het pad toch prettig, vind je niet?
De prachtige buitenhuizen, dat is in ieder geval niet iets dat ontbreekt in Etretat!
Het kleine eenvoudige vissersdorpje is in het midden van de XIXde eeuw tot een modieuze badplaats geworden, net zoals andere Normandische stranden als Dieppe of Varengeville-sur-mer. Het is de schrijver, Alphonse Karr, die als eerste Etretat heeft laten leren kennen. Sindsdien is het dorpje geliefd bij artiesten, schrijvers, schilders et muzikanten.
Vele beroemde aanbidders zijn, gedurende een seizoen of zelfs een heel leven, gevallen voor de schoonheid van Etretat: Guy de Maupassant, Maurice Leblanc, Jacques-Émile Blanche, Johan Barthold Jongkind, Georges Simenon, Eugène Boudin... Maar ook Corot, Courbet, Delacroix, Matisse, Bizet, of, nog dichter bij huis, BenoîtDuteurtre en Olivier Adam.
Etretat bewaart uitstekend de sporen van het artistieke who'swhouit de XIXde eeuw. Ook is de villa Orphée, dat de componist Offenbach kocht met de auteursrechten van Orpheevan lui uit de onderwereld! Ook het ClosLupin, huis van Maurice Leblanc in Etretat, waar de held Arsène Lupin een deel van zijn avonturen beleefde. Dit is tegenwoordig een museum ter herinnering hieraan. Ook de villa Haut-Mesnil waar, van Georges Simenon, waar één van de verhoren van commissaris Maigret plaats vond.
Wat gaat de tijd toch snel in dit decor van romans en opera...We hebben toch nog even de tijd om rond te slenteren in de kleine straatjes van het dorp en de hallen te bezichtigen in het centrum, met haar opvallende houtstructuur in de vorm van een scheepsromp en vooral ook het hotel 'la Salamandre', met houtsnijwerken en gekleurde kleine raampjes...
En we zijn natuurlijk ook de rotsen stroomafwaarts op geklommen, één van de mooiste Normandische uitzichten op de naald en de boog van Etretat.
Daar boven is het uitzichtpunt echt de moeite waard: we zien dichtbij de Golfbaan van Etretat waar hazen door het gras rennen, onderaan ligt het dorpje, recht tegenover ons de naald, in het noorden de kleine boog van de heuvel stroomopwaarts, en in het zuiden zien we de grote boog van de 'Manneporte'...
De plek leent zich ervoor om weg te dromen: in deze kathedraal van kalk heeft Arsène Lupinde schat van de koning van Frankrijk ontdekt; een grote stapel goud, sierraden en edelstenen.
Is het deze kleine natuurlijke grot, die we ook wel de"mejuffrouwkamer" noemen "la chambre des demoiselles" en die lijkt op een schatkist van krijt, die hem inspireerde?
Voor ons zijn de enige schatten die we gezien hebben, de nesten die de zilvermeeuwen jaloers beschermen. En pas goed op als je bij hun eieren in de buurt durft te komen!
-We moeten een beetje doorlopen, Clara...
- Maar het is weekend, we rennen de hele week al...
- Ja, maar de zon gaat zo onder. Als we willen profiteren van de zonsondergang bij de kapel, dan moeten we opschieten...
Hier is eindelijk de hoogvlakte. En, zoals ik al bedacht had, lopend hier naartoe klimmen maakt het spektakel nog mooier!
Hé, kijk, zucht Clara, er was wel degelijk een parkeerplaats. Het is precies wat ik al dacht, we hadden net zo goed met de auto kunnen gaan...
De kapel Notre-Dame die gewijd is aan het beschermen van de vissers,staat hier midden in het groene gras en kijktuit over de baai. We kunnen ons indenken dat de kapel een plek is voor alle geliefden die hun vissers uit Etretat verloren en die hier naartoe kwamen om vanaf de banken tegenover de rots stroomafwaarts bij zonsondergang te bidden.
Voortdurend verandert het tafereel met het verschuiven van de zon. Voor ons trekken duizend uitzichten over Etretat aan ons voorbij, een tiental zilvermeeuwen zweeft rond boven het dorp, hetlage water legt het de grot van het mannegat droog, van de boog en de naald strekken de schaduwen zich languit, de roze en oranje gekleurde horizon...
Altijd gefascineerd door het wisselende kleurenpalet op de landschappen, schilderde Claude Monet hier vierentwintig doeken...
En Etretat, dat is precies dat! Tijdens één zonsondergang, worden duizend doeken van Monet aangeboden aan de liefhebbers hiervan!