- En, laten we herhalen: een tafel, stoelen, een lamp en misschien een lithografie...of misschien wel twee...? Dat is wat je zoekt?
- Waarom niet...we zien wel...
Wat moet ik zeggen? Clara heeft besloten om de woonkamer opnieuw in te richten. En waarom ook eigenlijk niet?
En aangezien we langs Rouen komen, laten we dan ook langs gaan bij Retro Design, rue Beauvoisine, de antiquair bij uitstek voor design uit de jaren 60 en 70. Zijn eigenaar, Jean-Michel Homo, is de schrijver en uitgever van "La Cote du design", een verzameling van meer dan 3000 design voorwerpen met marktwaardeschatting uit de jaren 50 tot heden. Een enorm bijzonder boekwerk dat hij elke twee jaar opnieuw uitgeeft. Het resultaat is te zien in de etalage: een boek van 600 pagina's, zwaarder dan 1 kg en is tentoongesteld op een lage tafel in de winkel.
- Is dat een telefoon ? vraagt Julie, buigend over een telefoon met oranje wijzerplaat.
- Het is een voorloper op de smartphones, ja ! antwoordt Clara. Wij hadden er één bij ons thuis toen ik klein was, bij jouw grootouders. Kijk, er staan zelfs nog nummers op, net zoals op desmartphone!
Inderdaad, op de wijzerplaat staan de nummers van de eerste hulp en de Telegraaf!
In de winkel heerst een elegante sfeer van design uit de jaren 60 en 70, eenvoudige vormen, excentrieke kleuren, met vaak knallende accenten. Eenvoudige dagelijkse voorwerpen zijn de meest herkenbare creaties uit deze tijd, met stoelen in de vorm van een ei, naast een bruin-oranjeBall stoel, zijn er Tulip stoelen en Kundalini lampen...
Clara ziet gelijk een witte Saarinen tafel, waar ze met haar hand over heen glijdt op zoek naar oneffenheden.
- Wat vind je ervan? glimlacht ze. Met die stoelen erbij? Dat staat mooi samen, toch?
- Die zijn van plastic?
- Oh nee, dat is geen plastic, corrigeert Jean-Michel Homo, het is van glasvezel. Alle Eames stoelen van Herman Miller zijn van glasvezel en dit voor een goede reden: het is minder kwetsbaar en blijft ook na lange tijd mooi. Kijk! Deze stoelen zijn meer dan 40 jaar oud en zijn nog steeds in een perfecte staat. Het knakt niet zoals plastic en verandert ook niet van kleur!
Niet nodig om nog verder te overleggen, ik weet dat haar beslissing al is genomen. Het onderhandelen gaat beginnen. Clara is een geduchte onderhandelaarster, in tegenstelling tot mij.
Dus kan ik haar maar beter alleen laten in de arena. En omdat Julie niets durft aan te raken en zich begint te vervelen, neem ik haar mee naar de winkel hiernaast waarvan ik weet dat ze daar naar hartenlust kan rondscharrelen: bij Joseph en Marie Trotta, handelaars in tweedehands boeken en antiquiteiten. De sfeer is duidelijk anders. Bij Retro Design is alles perfect opgesteld en gerangeerd met minimale volumes en nette omlijningen. Zelfs de eigenaar, Jean-Michel Homo, straalt dezelfde 60er jaren design sfeer uit.
Bij de Trotta's in tegenstelling, is het een gezellige rommel met stijlen uit verschillende periodes. Stapels met boeken tot aan het plafond en houten ladders staan er tegenaan. De eigenaar met grote baard en hoed op in de winkel, een potlood achter het oor, sluit vriendschap met liefhebbers van zijn winkel; de barokstijlstraalt het goede leven uit.
Het Trotta echtpaar heeft de winkel opgesplitst: Madame gaat over de antiquiteiten en Monsieur over de oude boeken. Misschien hebben zij nog enkele voorwerpen uit de jaren 70 die goed samen gaan met onze andere aankopen – wie weet?
- Laat me eens kijken...bedenkt Joseph Trotta. Zie hier een klein Normandisch koffertje uit de XIXde eeuw. Dat was voor de uitset van de jong gehuwden...en hier in Rouen gemaakt!
- Ja, dat is mooi, maar ik zoek meer iets uit de jaren...
- Ik heb ook een mooie lithografie uit het begin van de eeuw, hier, gaat hij onverstoorbaar door...
Of een portret van een rijke man uit Rouen, met gouden omlijningen, daar.
- En uit de jaren 70 ?
- Op deze plank, mooie Baccarat glazen, in perfecte staat. Kijk, ze zijn heel bijzonder, een heel compleet servies van 60 stukken...
- En uit de jaren 70 ?
-Een buste van Lénine, hier! Gemaakt in de URSS ! Dat, dat komt uit de jaren 70 !
Ik ben niet helemaal overtuigd...
Julie, in het begin verlegen, heeft zich helemaal gestort op het hol van Ali Baba!
Kijk haar één van de kleine doosjes openen onder het toeziend oog van Mevrouw Trotta.
- Oh! Wat is dat ? roept Julie uit kijkend naar de inhoud van één van de kartonnen doosjes
-....Julie ! Wat ben je aan het doen? Geen gekkigheid!
-Maakt u zich geen zorgen,verzekerd mij Mevrouw Trotta. Pas alleen op dat je het niet omver stoot, zegt ze tegen Julie. Kijk jonge dame: al deze doosjes waren van een hoedenmaakster uit Rouen tijdens de "Belle Epoque". Het zijn kralen, pailletten en siervoorwerpjes die op de jurken werden geborduurd, op tassen en hoeden...En dat, dat zijn schelpjes! Ze zijn doorboord om op een jurk te naaien, of om een armband van te maken. Met dat allemaal kan je honderden kettingen maken.
Julie krijgt er geen genoeg van om al deze kleine schatten te bekijken, kleine natuurlijke sierraden, elk weer anders, met weerspiegelend parelmoer.
Onnodig om te proberen mijn dochter op andere gedachten te brengen, ze is precies zoals haar moeder...
- We komen over een paar minuten terug, zeg ik tegen de familie Trotta als we naar buiten lopen.
Zichtbaar zijn Clara en Jean-Michel Homo tot een overeenkomst gekomen.
- En ?
- Een Saarinentafel, met de Eames stoelen, deze. En de lage salontafel die erbij hoort natuurlijk, ook Saarinen. En de twee Pehrson lampen, editie Lyktan, om nooi van elkaar te scheiden. En de lithografie, daar. En...ik denk dat dit alles is...
- Ik zie het...Hoe gaan we dat allemaal meenemen in de auto ?
Alles wordt volgende week thuis afgeleverd! verteld zij enthousiast. En jullie, hebben jullie iets gevonden?
Jazeker, we hebben nog wat onderhandelwerk voor jou, hier vlak aan de overkant, is het niet zo Julie?